അധ്യായം എട്ട്: മേത്ത്‌വ മാലിനി

സരവണന്റെ തീസിസ് കൊള്ളണമോ തള്ളിക്കളയണോ എന്നറിയാതെ നില്‍ക്കുകയാണ് സണ്‍ഫ്‌ളവര്‍ ജോജി. ബംഗാളികള്‍ വിചിത്ര ജനതയുടെ കൂട്ടമാണ്.
ജോജിയുടെ ഇന്നത്തെ അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ പ്രത്യേകിച്ചും.

അറിവും ആരോഗ്യവുമാണ് അടിസ്ഥാന വികസനത്തിന്റെ അളവുകോലെന്ന് കരുതുന്നവനാണ് ജോജി. ഉമ്മിണി അതിനോട് സമ്പത്തുകൂടി ചേര്‍ക്കണമെന്ന് വാദിക്കും. വിദ്യാഭ്യാസം വികസിച്ചാല്‍ സാമ്പത്തിക വികസനമൊക്കെ തനിയെ ഉണ്ടാവുമെന്നായി ജോജി. രോഗം വന്ന് ചത്തൊടുങ്ങാതിരിക്കാന്‍ ആശുപത്രികള്‍ വേണം. ബോധം നല്‍കാന്‍ വിദ്യാലയങ്ങളും. ബാക്കിയെല്ലാം ഇതിനു പൂരകമായി വരും. വ്യവസായം വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍ നിന്നാണുണ്ടാവുന്നത്. കൃഷി വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍ നിന്നാണുണ്ടാവുന്നത്. എല്ലാ സാങ്കേതികവിദ്യകളും വിദ്യയാണെന്നോര്‍ക്കുക. നാടിനെക്കുറിച്ച് ധാര്‍മിക സ്വപ്നങ്ങളുള്ളവര്‍ രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വമായി വരും. ഇതിനെല്ലാം വേണ്ടത് ശരാശരി 65 വയസ്സുവരെയുള്ള ആയുസ്സാണ്. ആശുപത്രികള്‍ ഏറ്റെടുക്കുന്നത് അതാണ്.
മരണത്തിന്റെ ഏറുമാടം കാണിച്ചുതരുമ്പോള്‍ വിറക്കാത്തവര്‍ ആരാണുള്ളത്? വെറുതെയാണോ ആശുപത്രികള്‍ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ പ്രായോഗിക സ്ഥാപനം എന്ന് പറയുന്നത്.

പര്‍ഗാനയിലെ ഇടത്തരം ആശുപത്രിയിലെ അന്തേവാസിയേയാണ് കൂട്ടിനു കിട്ടിയത്.
ഉദ്ധരാപീനര്‍ എന്ന ഞൊണ്ടുകാലന്‍.
അയാള്‍ക്ക് കാഴ്ചയും കുറവായിരുന്നു.
കണ്ണുചുരുക്കിക്കൊണ്ടാണയാള്‍ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നത്.
ഞങ്ങള്‍ ഒരു ചായയുടെ അപ്പുറവും ഇപ്പുറവുമിരുന്ന് കൂട്ടുകാരായി.
കേരളത്തില്‍ നിന്നാണെന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.
അല്‍പം ദൂരെ എന്നു മാത്രമാണ് വെളിപ്പെടുത്തിയത്.
ദൂരെ എന്ന വാക്ക് ആളുകളെ പറ്റിക്കാന്‍ ഏറെ സഹായിക്കുന്ന ഒന്നാണ്.
ദൂരെയോട് വിശേഷണങ്ങള്‍ ചാര്‍ത്തി അര്‍ത്ഥത്തെ നമുക്കിഷ്ടമായ രീതിയില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കാം.
അതുതന്നെയാണല്ലോ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത്, ഞാനുദ്ദേശിച്ചത് അതാണ്, എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞ് തടിതപ്പാം. എന്നാല്‍ ഉദ്ധരാപീനറെന്ന മങ്ങിയ കാഴ്ചകളുള്ള അന്തേവാസിക്കു മുന്നി